หวานใจนฤนาท

 

คนหนึ่งยอมแต่งงานเพราะ เงิน

อีกคนยอมแต่งงานเพราะ ความกตัญญู

ชีวิตคู่ที่ปราศจากความรัก 

ดูแล้วไม่น่ารอด แต่กลับรอดเฉย...

@@@@@@@@@

   

    ** นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ ชื่อ-นามสกุล ของตัวละคร เป็นเพียงนามสมมุติ หากไปพ้องกับชื่อของผู้ใด ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ **

คำโปรยเรียกแขก....

“ป้านงให้ออมมาอยู่ที่นี่ มาดูแลคุณนาทในฐานะภรรยา”

วนาลีเอ่ยขึ้นเป็นคำแรกเมื่อเห็นเขารวบช้อน แล้วยกน้ำเปล่าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

“ฉันไม่ใช่เด็กสองขวบ ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาดูแล”

นฤนาทสะบัดเสียงตอบ มองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ที่นำโด่งมาคือความรู้สึกหงุดหงิดในหัวใจ

มันเป็นยังไงของมัน เขาก็บอกไม่ถูก..

ขุ่นใจกับดวงหน้าเนียนใสได้รูป ปากคอคิ้วคางนั่นก็เหมือนกัน ไปเอาความจิ้มลิ้มน่ารักมาจากไหน 

ห้าปีเท่านั้น ทำไม ยายเด็กเด๋อด๋าคนนั้น ถึงสวยขึ้นอย่างแปลกตา..

“เป็นคำสั่งของป้านงค่ะ ออมขัดท่านไม่ได้ ท่านให้มา ออมก็ต้องมา ถ้าคุณนาทจะไม่พอใจ มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้” 

นฤนาทถอนใจลึก คล้ายจะจำนนกับเหตุผลของหญิงสาว ก็พอรู้เพราะเหตุใดวนาลีถึงยอมทำทุกอย่างเพื่อป้าอนงค์ 

คำว่าบุญคุณ ทำให้คนบางคนยอมเป็นทาส

อย่างวนาลีนี่แหละที่เขาเรียกกันว่าทาสความกตัญญู 

ในสายตาของคนอื่นอาจเป็นสิ่งที่น่ายกย่องชื่นชม แต่ในสายตาของนฤนาท เขาว่ามันดูโง่เขลาสิ้นคิด

คนเรากตัญญูต่อผู้มีพระคุณ มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดหรอก แต่ชนิดที่ยอมทิ้งศักดิ์ศรี พลีร่างกายแลกได้ทุกอย่างแบบที่วนาลีทำ

เขาไม่คิดที่จะยกย่อง!

“จะอยู่ได้รื้อ บนเขาบนดอยอย่างนี้ อยู่เป็นสาวชาวกรุงก็ดีอยู่แล้ว จะไปอ่อยหนุ่มห้างไหน ก็ทำได้สบาย ที่นี่ มีแต่ภูเขากับต้นไม้ มันจะบันเทิงอะไร”

“ออมไม่ได้มาหาความบันเทิงนี่คะ ออมแค่.. มาทำตามหน้าที่”

“หน้าที่บนเตียงน่ะหรือ?”

วนาลีหน้าแดง ทำไมเขาพูดออกมาได้โจ๋งครึ่มแบบนั้นนะ ไม่คิดว่าเธอจะอายบ้าง

“ยุค 5G มันดีอย่างนี้นี่เอง แม้แต่เมีย เขาก็ส่งตรงถึงเตียงนอน อยากเป็นเมียฉันมากสิท่า ถึงได้วิ่งแร่มาถึงนี่”

     **  นิยายเรื่องนี้ไม่ดราม่า ปมไม่ซับซ้อน เสริฟ์ความมุ้งมิ้งของพระ-นางเป็นหลัก เดี๋ยวจะทยอยลงให้อ่านเรื่อยๆ นะคะ **